Hoofdstuk 2.6 : Welcome!
''Welkom, kleine meid..'' zachtjes pakte ik Alice op, en wiegde haar heen en weer. Ze was alweer een week oud, en nog steeds even schattig.
Alice was een week of 2 te vroeg geboren, dus Kitty schrok zich helemaal dood.
Maar gelukkig was Alice helemaal gezond, en dus konden we zo naar huis. Tenminste dat dachten we. Alice was dan wel gezond, maar met Kitty was het goed mis.
Maar na precies een week, was Kitty er helemaal bovenop, en mocht ik haar en Alice mee naar huis nemen.
Samen legde we Alice in haar wiegje. Kitty bleef nog even staan kijken, maar stortte al snel in van vermoeidheid.
Ik bleef nog even bij Alice kijken, echt een schatje. Zo klein, zo lief. Maar zal ze altijd lief blijven?
Ik knuffelde Alice nog een keer. Ze was echt het schattigste kindje dat ik in mijn hele leven gezien had. Ann moest trouwens ook nog weten dat we weer thuis waren. Snel even bellen, dan kon ze komen kijken.
Update!
Onze kleine Alice werd alweer groot. Vandaag is de dag dat ze op gaat groeien. Ze heeft er al zin in, ze huilt de hele boel bij elkaar.
En hoe voorspelbaar; Mama en papa kwamen haar kamertje binnen, en ze was weer muisstil.
Kitty en ik kleden ons snel om, en 's middags was het tijd om op te groeien. Kleine Alice was ineens niet meer zo klein.
Kitty blies samen, met Alice de kaarsjes uit. Hoewel, Alice was daar nog te klein voor. Maar volgens mij had ze wel door dat er wat leuks aan de hand was. Ze bleef maar lachen.
Kitty zette Alice snel op de grond neer, en al snel kwamen de glitters die Alice deden opgroeien. Ze ging rechtop zitten, en even zag je haar niet meer door de wolk glitters.
Maar al snel kwam er een kleine blonde peuter te voorschijn uit alle glimmers. Geen idee waar ze de blonde haren vandaan had, maar dat maakte niet uit.
Nadat Kitty haar een grondige make-over had gegeven, zag ze er uit als een echte dame. Helemaal in het roze gekleed. Een klein prinsesje.
Echt een droommeisje, ze vermaakte zich prima alleen, en ging ook niet krijsen als haar iets niet beviel.
En Kitty was ook helemaal gek op haar dochtertje.
Elke minuut dat ze de kans kreeg, was ze met Alice in de weer. En het beviel Alice ook goed.
Elke minuut dat ze de kans kreeg, was ze met Alice in de weer. En het beviel Alice ook goed.
Maar boven dat Alice graag met haar papa en mama speelde, was haar poppenhuis toch echt haar lievelingsspeelgoed. Als je Alice kwijt was, wist je haar altijd wel weer te vinden.
En natuurlijk; alle meubeltjes en poppetjes door elkaar gooien, was niet genoeg. Ze kauwde ook graag op haar poppen, want dat was natuurlijk veel leuker.
's Avonds was ik naar een feestje om op te treden, toen Kitty Alice in bed legde, voor de eerste keer als peuter.
''Lekker slapen, prinsesje.'' fluisterde Kitty haar toe.
''Lekker slapen, prinsesje.'' fluisterde Kitty haar toe.
Kitty
's Ochtends werd ik wakker van het gegil en gekrijs van Alice. Ze stond aan de spijlen van haar wiegje te trekken, en zielige gezichten te trekken.
''Mawaaaaa!''
Alice was echt een schatje, maar doorslapen kon ze blijkbaar niet.
Het was half 5. Justin was nog steeds niet thuis.
Alice was echt een schatje, maar doorslapen kon ze blijkbaar niet.
Het was half 5. Justin was nog steeds niet thuis.
Maar na een tijdje Alice genegeerd te hebben, viel ze van zelf weer in slaap. Blijkbaar was er dus niks ernstigs. Ik begin nu wel ongerust te worden. Het is al kwart over 5, en normaal zou Justin nu al wel terug zijn..