Hoofdstuk 2.2 : Love is war
Kitty en ik hadden nu ruim een jaar wat met elkaar, en het doosje brand nog steeds in mijn broekzak.
Ze woont nu ook bij ons.
Ze woont nu ook bij ons.
En ja, zo zit je dan 's avonds op de bank.
Annabel-Lee zit een eind bij ons weggeschoven, terwijl ik en Kitty knuffelend op de bank zitten.
We waren echt gelukkig samen!
Annabel-Lee zit een eind bij ons weggeschoven, terwijl ik en Kitty knuffelend op de bank zitten.
We waren echt gelukkig samen!
Maar helaas moet een zeker iemand dat verpesten, om 3 uur 's nachts.
Sneaky sluipt de vrouw naar de voordeur toe, en gluurt naar binnen, naar de dure nieuwe tv, in ons nieuwe huisje. Ze begint aan het slot te frummelen, en de deur gaat zonder moeite open.
Maar de inbreker zet een stap naar binnen, waardoor het inbraakalarm voetstappen opmerkt.
Het begint gelijk als een gek te loeien, en natuurlijk vlucht die inbreker niet weg, maar blijft doodleuk staan schreeuwen.
Het begint gelijk als een gek te loeien, en natuurlijk vlucht die inbreker niet weg, maar blijft doodleuk staan schreeuwen.
Al snel arriveert de politie, en na een gevecht verliest de dief en word in de boeien geslagen.
Fijn, maar wat als er nou nog iemand komt inbreken, die sneller en harder vecht dan de politie?
Update!
Hand in hand lopen Kitty en ik over het strand toe.
Ik ben van plan om haar zo ten huwelijk te vragen, dat doosje heeft nu lang genoeg in mijn broekzak gezeten.
Ik ben van plan om haar zo ten huwelijk te vragen, dat doosje heeft nu lang genoeg in mijn broekzak gezeten.
''Kitty? Ik wil je wat vragen..'' zeg ik met een lichte blos op mijn gezicht. O, dit gaat vast helemaal verkeerd.
''Ja?''
''Ja?''
Langzaam ga ik op mijn knieën zitten.
''Wat doe je, Justin?'' vraagt Kitty nieuwschierig.
''Niet spieken!'' grijns ik.
''Wat doe je, Justin?'' vraagt Kitty nieuwschierig.
''Niet spieken!'' grijns ik.
Ik pak het doosje en maak het open. Als Kitty de glinsterende ring ziet, slaat ze haar handen voor haar mond, en gilt.
''Lieve lieve, lieve Kitty.. W-wil je met me trouwen?''
''Lieve lieve, lieve Kitty.. W-wil je met me trouwen?''
''JAA, NATUURLIJK JUSTIN! HEEL GRAAG!'' gilt ze blij.
Ik pak de ring uit het doosje, en houdt hem voor haar neus, terwijl Kitty helemaal opgewonden doet.
Ik pak de ring uit het doosje, en houdt hem voor haar neus, terwijl Kitty helemaal opgewonden doet.
Ze steekt haar hand uit, en ik schuif de ring om haar vinger.
''H-hij is prachtig..'' fluistert Kitty
''H-hij is prachtig..'' fluistert Kitty
''Knuffel?'' Kitty heeft alleen nog maar aandacht voor de ring.
''Oh Justin, ik ben zo blij!''
''Oh Justin, ik ben zo blij!''
''Ik hou van je.'' fluister ik in haar oor.
''Ik ook van jou, meer dan je je ooit voor kan stellen..'' fluistert ze terug.
''Ik ook van jou, meer dan je je ooit voor kan stellen..'' fluistert ze terug.
Zo staan we dan de hele tijd. In elkaars armen genesteld, genietend van de ondergaande zon.
Thuis gekomen, zie ik Ann al aan haar huiswerk.
''Joehoee!'' grijns ik.
''Wat is er zo leuk?'' zegt Annabel-Lee zonder op te kijken van haar huiswerk.
''Joehoee!'' grijns ik.
''Wat is er zo leuk?'' zegt Annabel-Lee zonder op te kijken van haar huiswerk.
''Nou..'' begin ik, en kijk naar Kitty die knikt.
Annabel legt haar huiswerk weg, en kijkt ons nieuwsgierig aan.
Zo serieus hebben we nog nooit met elkaar gepraat.
Annabel legt haar huiswerk weg, en kijkt ons nieuwsgierig aan.
Zo serieus hebben we nog nooit met elkaar gepraat.
''Ehm..'' begint Kitty.
''Ik en ehh, je broer..''
''Zijn verloofd!'' maak ik haar zin af.
''Ik en ehh, je broer..''
''Zijn verloofd!'' maak ik haar zin af.
''Echt waar?!'' roept Ann ontzet.
Ik en Kitty knikken.
''Wat leuk!'' roept Ann stralend.
Ik en Kitty knikken.
''Wat leuk!'' roept Ann stralend.